CAM KENARIkaldıysa kalmıstır bir kağıt gibi bir omuz denebilir,gecti üstünden belki rastlantıdır hatırlamaları yitirmistir görünüşünü bu yüzden omuzları acık hatırlamıstır beni rüyamdada görmüstüm dün gece yine aynı sesaynı hiç kimsesizlikle rüzgarın dinlediğini dinliyoruz hep birlikte mutluluğun bana verdiği ’o’ o;yani kurtulmuş cocuk gözleri kaldıysa bir kağıt kalmıstır belki uyandığım gibi gözlerime bak iste görüyormusun sevdiğimi bana özgü bir çoğullukla seni şimdi de duymalısın kuytu kuytu rüzgarın dinlediği sesi uyanıp uykundan peki rüzgar,rüya o yabancı cocuk? kimdi ki o omuzları biraz acık? kağıt üstünde bir yolcu mutluymus gibi el sallayan cam kenarından rüzgara.. |