Övünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış, hem de toprağa dönünce kendisini kurtların böceklerin yiyeceği insanın övünmesi neye yarar. HZ. EBUBEKİR
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KIR HANDAN
Meçhul Asker
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 4 yorum · 1582 okunma
 KIR HANDANŞu kenar mahallede birgün sabaha karşı, Çıktım yola evimden istikametim çarşı. Karanlıklar önümde yürümeme manidar, Sabah namazına da yetişmeye zaman var. Ağır ağır geçerken sonunu çıkmaz yolun, Dar sokağın lambası, ışığı fersiz, solgun. Gecenin ayazında "hohlar" iken elimi, Bir el tuttu kolumu, ürktüm, baktım deli mi? Deliler ne gezer ki bu saatte sokakta? Dedim "Kimsin bakayım, şu kolumu bırak ta!" Yolun loş ışığında yüzünü zar zor seçtim, Tanıdım bu simayı, biraderim Hayrettin. "Ne var!" diye sormadan başladı konuşmaya, "Annem ağır" deyince başladık koşuşmaya. Bir yandan anlatıyor, koşuyoruz bir yandan, Annem fenalaşınca haber salmış Kır Handan. Önceleri bilmemiş, yaşlı, uyuklar sanmış, Baygınlık geldiğini hemen sonra anlamış. Durum ciddi olunca, çocuğunu koşturmuş, Hayrettin’in evine, kendi başında durmuş. Hayrettin telaş ile bizim eve gelirken, Hanımına demiş "git, hasta yanına erken." Birden içim cız etti, babamı hatırladım, Hasta yatağındayken, ben karımı yolladım. Arkasından "işim var" diye ettim bahane, Ben gelince yastaydı, tüm komşular ve hane. Son nefeste yanında olmayı çok isterdim. Kor düştü vicdanıma, depreşti eski derdim. Kaldık nefes nefese, kardeşimle beraber. Çıktı yolda karşıma mahalledeki berber. Dedi "Hayrola ne var!? Böyle aceleniz ne?" Kısa kestirdim lafı, ihtiyacım yok izne. Düşe kalka koşarken, o da düştü peşime Bir an aklıma geldi, haber versem eşime?!.... Sonra vazgeçtim yine, uzaklaşmıştık evden. Çıkar mı bu vakitte, kocasız kadın evden?!... Yollar bitti telaşla, şimdi geldik kapıya, Girip çıkan komşular dedi "Nerde kaldın ya!... Birden çöktü içime karanlığın kabusu, Boğazlarım kurudu, aradım içmeye su. İçeri girdiğimde, Kır Handan örtüverdi, O nur yüzü örtüyle, dedi "Şimdi can verdi." Başında okuyorken başka komşu Kur’an’ı, Bense daha önce de yaşamıştım bu anı. Gırtlağım düğümlendi, hıçkırığı zor tuttum. Dünya çöktü başıma, her şeyimi unuttum. Annem beddua etmez. Bana birşey mi oldu? Vicdanımın isyanı, artık son haddi buldu. Ağır ağır okurken bir müezzin ezanı, Sanki diyor yerinden "Oğul çek sen cezanı." Üç çocuk yetiştirmiş anamın başına taç. Son nefesinde kalmış, işte komşuya muhtaç. Bu kıssadan hisseyle sen de al şu dersini, Evladın iyisinden, seç komşun iyisini. İlhan BÜYÜKYÖRÜK |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KIR HANDAN şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 10.7.2007 22:40:00
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1582
Yorum
: 4 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.