Bir gün gelir unutur insan sevdiklerini,aşklarını..
Neşelerini, acılarını, umut dolu yarınlarını..
Bari sen her aklına geldiğimde kahırlanma..
Yitirme içinde ki umutlarını..
Adım kalsa da anılarında, duygularında...
Ne olur beni unutma...
Çünkü ben her gece seninle uyurum, sabahım seninledir..
Gecelerim bir başkadır senli sevdalarımla...
Karanlıklar çökünce gecelerime,gözlerime..
İçimde başlar hasret sancıları, dinmez yaradır sevdan..
Şiirlerime gün doğar, gecelerimde..
Üşürüm hasretinle, bırakırım kendimi yalnızlıklara..
Hasretin büyür bedenimde, anlatılmaz olurlar..
Almış başını gitmişsin, uzaksın gözlerimden..
Şiir tadında gelirsem aklına..
Ne olur beni unutma, göz yaşlarında..
Sana şiirler yazdığım,sana hasretle sarıldığım..
O sahilleri, o kumsalları sakın unutma...
Bana döneceğin günü hasretle beklerken..
Vedalarına alışamaz bu yürek, bilirmisin?.
Bir tiryakiliktir bu aşkım sana, çok uzaklardan..
Hala anlamadıysan, yine sen bilirsin..
Karlı bir kış günü öterse pencerende bir kuş..
Ve üşürsen bir çocuk gibi, ararsan sıcak bir yuva..
Sığınacak bir kucak ararsan, çaresizsen..
Beni hatırla....
Bir türkü duyarsan çok uzaklardan, seni anlatan..
Bir şarkı olursam mısralarında, hasret yüklü..
Hatırlarsan beni, bir gece vakti yatağında..
Ne olur üzülme, sarılma yastığına delicesine..
Bilmiş ol ki bende seni düşünüyorum, bir tanem
Seninle paylaşıyorum dakikalarımı, saatlerimi..
Yaşantımın her kesitinde sen varsın, bilmelisin..
Çok uzak ta olsan, görmesem de yüzünü..
Ne olur beni unutma....

fikret malkoç 21.kasım.1999.İstanbul