... BOŞLUĞU(N) ...
Söndü gözlerimin feri ...
Koskoca bir boşluk kapladı yüreğimi ... Ne kadar büyükmüş ki yerin ,, Bu kadar boş kaldı yüreğim ... Avuçlarını dolduran ellerim bile küçüldü ... Parmaklarım meğer seninle doluymuş ... Dedim ya ,, ne kadar büyükmüş ki yerin ,, BU KADAR KÜÇÜLTTÜN BENİ ... ! ... ASİ ASİ ’ CE ... |
ne çok özledi ellerim ellerini...
duyguydu / saygı ile