Birinci Düş Senfonisi
bir kadın yatıyordu gecemin avucunda
düşlerini mason yağmurlarına benzeten asılsızca ıslatır sessizce akardı akustik bir filarmoni çalardı gözleri geceye seviyorum desen susardı tuhaftı gece boyu dalardı gözleri geceye iki firari dolanırdı diline her zaman birini eve gelince portmantoya asardı ötekiniyse ihbar edip ağlardı her sabah düş soyunup hayat giyerdi üzerine geceyi katlayıp yatağın üzerine koyardı balkondan aşağı fırlatılmış bir ceset gibi atardı bedenini kapıdan dışarı gölgesi 12. caddeden aşagı dogru uzardı yaşıyorsun desen korkardı bir kadın yatıyordu gözlerimin içinde o uyanınca sokaklarım çocuk olur susardı ben susardım lacivert susardı sadece eflatun aglardı sadece o kadın aglardı ve avuçlarım yağmur yaşı kokardı Kazım Baran Yılmaz |