Bilir misin sevgili?
Ambulans sirenleri
Ölüm sancısı dağıttır benim kentimde
Ne tuhaf
Ne zor
Ne berbat bir cehennem
Bilir misin sevgili?
Vakitsiz ölmek bizim buralarda
Alışılmış bir yazgı
Her yazgı esmer bir sessizlik bırakır ardından
Birkaç gün
Her acı demlenir sonra
Ve yerini başka bir acıya bırakmakta
Gecikmez hiçbir zaman
Acılar silsileleşir dağ dağ
Duman duman örtünür beyazlara
Ve birbirini unutururlar gün doğmadan
Yaşam acı bir çığ olur benim kentimde
Ambulans sirenlerinden
Bilir misin sevgili?
Ben bu alışılmışın dışındaki kentte doğdum
Kentin esmerliğini yüzümde taşırım
Kentin asaleti tutmuş hücrelerimi
Ve biraz sinirliyim
Biraz derbeder
Kederim nasır tutmuş
Bilir misin sevgili?
Genç ölümler tutar mevsimleri
Bahar ağıtlarla doluşur
Yazın esvabı belirsiz
Sonbahar bir anda kaybolur
Kış elinde fırça
Donuk bir resim
Hastalıktan değil/ ölümler
Yazgılar illegal kuşatmalarda
Son bulur
Ve katil tavanlara asılan urganlar
Boğazımı sıkar ilmek ilmek
Ve kurşun yaraları
Ve uçurum feryatları
Ve yetim yaşamlar
Ambulans sirenlerinden duyulur
Bilir misin sevgili?
Benim kentimdeki kadınlar
Elleri bağırlarında kelepçelenir tez
Ve karalara tutukludur sevdaları
Kaynar bir çemberin
İki yakasında erkekler
İçleri bin pişman
Ölüm erken bulur onları
Çocuklar, çocuklar
Silahtan başka oyuncak bilmezler
Ve namlunun ağzı erken çevrilir toyluklarına
Maltalarda çürür ömürleri
Benim kentim bana benzer
Ben kentime
Bilir misin sevgili?