NAKIŞ NAKKAŞA KÜSMÜŞ
Fakirim ben ilmim yok, amelim yok.
Fakirim ben param yok, pulum yok. Fakirim ben kinim yok, nefretim yok. Zenginim ben sıhhatim ,sağlığım var. Zenginim ben eşim var, dostum var. Zenginim ben, altın gibi evlatlarım var. Garibim ben, peygambere dost gibi. Garibim ben, sevgiliye dost gibi . Garibim ben,ümmetine garip geldi. Yetimim candan ayrı, canandan ayrı. Yetimim ben anadan ayrı, yardan ayrı. Yetimim ben, Ali-Aba’dan ayrı. Gül benden gitmiş, rengini soldurmuş. Gül benden gitmiş, bülbülel küsmüş. Nakış nakkaşa küsmüş, ayrı kalmış. AR--40 BAŞKASI YOK Makus çökmüş, karanlık geceyi, Bir an öncesi başka. Bir an sonrası bambaşka, Ömrün sonu mutlak, Ondan ayrılmak bambaşka. Herşey yazılmış, suya havaya deftere, Bir an geçmişi yok. Biran geleceği yok, Herşey şu an bir kere, Sondan,ölümden kaçış yok. Öze yaklaşınca ,anlayınca, Birdaha üzülmek yok. Birdaha serzeniş yok, Yalan dünya yalandır, Kıymeti yok yorumu yok. Yok artık kıymeti hiç bir şeyin, Bir dahasıda yok , Bir sonrasına, Ahiret akibet başkası yok. Yok artık. AR |
en büyük zenginlikken fakir olarak nitelenmiş...