Ne zaman seni düşünsem
Mevsimlerin en kokulu baharları yüreğime göç eder
Hasretinin zindanlarında limitsiz nöbetler eskitirim
Okyanusların derinliğidir özlemin
Girdabında boğuluyorum.
Dört yanımı ateş sarmış,gel söndür beni
Feryadım arşı yarardı kan sızarken
gözlerimden yüreğime,
Yokluğuna sinerken yanlızlığım
Sessizliğim yenilmişliğimdendir
Gittiğinden beri açık kaldı gönülsarayım
Gel tahtıma otur diye
Sultanı ol sana vatan saydığım gönlümün
Sen gitme ki içimde bütün cihana şahlanayım
Sen dağları sarsan çığlıklarını
Basarken bağrına cehennem edasıyla
Ben bir derya su oldum sana ölüme koşarcasına
Sana koşarken gözlerine çakıldım
Asıldım saçlarına
Ateşleri sal yüreğime tereddütten uzak dur
Bilirmisin bu yüzdendir gitmeler
Bu yüzdendir ölümler
Karanlık titredi mahkum ettiğin umutsuzluğa
Yokluğunu avuçladım saldım bedenimi boşluğa
Feryadım göklerde yankılandı
Kaynadı bulutlar, arş-ı alem alabora
Kan damladı gözlerimden yaş yerine doldu oluğa
Yeminler olsun sevmedim senden başka
Yokluğunun haricinde hüzün girmedi odama
Yüreğimi hor görüp sevmedin deme bana
Namluyu daya şakağıma bas tetiğe acıma
Uykularıma mayın döşerken özlemin
Yüreğim yoluna ezelden sürgün
Canımı iste çehreme süzülürken hüzün
Karanlığın kuytularına gömerken gölgemi
Sana esir günün göbeğinden sökeyim geceleri
Buğulu gözlerinde hâla aklım takılı kaldı
Sevdanın seline kapılıp gönlümü kaptırdım bir kere
Ateş düştü haneme çıra gibi yandım
Sensiz harabeyim,her geçen gün daha beterim
Seni düşünürken yetmiyor zaman
Önünde diz çöküp yemin ederim
Senden başkası haramdır gönlüme
Sık kurşunu kıy canıma
Ama hasretine müebbet giydirme


Mehmet Zafer