midesi bozuk vakit
bahçe kapısından ansızın giren
ödünç alınmış lacivert bir gökyüzü ellerime düşerek kayboldu sabahın en işlek vaktinde zamanın midesi bozuk saatlerinde içinde ne varsa göründü bugün yüzüme demi az gelmiş sohbetlerden limonla tatlandırılmış söylemler biriktirmiş naftalin kokulu sevdam bana bakıyor gözlerin çekilmiş nehirler kuruluğu sözlerin acısı ateşle kavrulmuş yanık kokulu ve gökyüzü yağıyor üstüme işte senden ne varsa bedenimde kaçışlarından topladığım sarı güller avuçlarımdan akıyor dikeni yürekte gel sen çıkar... vakit sabahla öğle arası zaten bizde vakit hep belirsiz ki son bakışını atıp gidişinin yürekte görünmediği gibi... |
şaşırdım kaldım...
en iyisi her iki dostumu da kutlamak...
harikaydı...
sevgilerimle...