BOYACI ÇOCUKAralık ayında, Bir akşam vakti, Her yer, Gelinliğini giymiş, Eski yılı uğurlayıp, Yenisini, Karşılama telaşında. Gözüme, Bir çocuk ilişti. Sırtında,boya tablası Üstünde ince bir kazak, Soğuksa zehir gibi, Alınan her nefes, Ölüme tuzak. Ayağında pabuçlar, Var mıydı acaba Pabuç denirse tabi. Birinin burnu açık, Diğer ayaksa,çorapsız. Sordum kendi,kendime Bu çocuğu doğuranlar mı Yoksa, Hayat mı insafsız. Utandım kendimden Ve herkesten İnsan olduğumuzdan Çocuk ve kendi adıma Cebimde hayallerim, İçimde hüzün,kalbimde acı Karşıladım yeni yılı Boyacı çocuk, Dilerim ki Acıların bitmiş, Yüzün gülmüştür. Hüzünlerin geçmişin, Mutluluk geleceğin, Huzur ve neşe Yaşamın olmuştur. 09.07.2007-İzmir İnci Agyir |
Ve herkesten
İnsan olduğumuzdan
Çocuk ve kendi adıma
Cebimde hayallerim,
İçimde hüzün,kalbimde acı
Karşıladım yeni yılı
Duygular aktaran yüreğine sevgiler iletiyorum canyoldaşım.