Seherde Üşüyen Gül Yaprağı
Bir seher vakti ey gül saçlarını suya sal.
Su üstünde gül yüzsün olsun suyun rengi al. Ellerinden süzülen ıtır dolsun gönlüme. Anlatsın bakışların duyulmamış bir masal. Efsaneler sendeki güzelliği kıskansın. Duru su perileri gıptayla adın ansın. Sımsıcak gülüşünle bereket ol ömrüme. Cümle ana yayılan doyulmaz hüsnü ansın. Saçların dalgalansın esen rüzgâra inat. O eşsiz güzelliğin yanan gönlüme imbat. Salınarak giderken görenler kuğu sansın. Gümüş renkli bulutlar olsun ruhuna kanat. Meleklerin nefesi nefesine karışsın Sana benzemek için gül lâleyle yarışsın. Erguvanlar şaşırsın leylakta da velvele. Tek misal sensin güle gönlüme yaraşırsın. Adını yazsam suya duruldukça durulur Ölüp ölüp dirilse gönül sana vurulur. Güzelliğin ser tacı en çok sana yakışır. Sana tutkun yüreğim sabah akşam kavrulur. Çözülür ellerinde olur ayrılık visal. Misalin özündesin hasıl olan en has hâl. Yağmurun berekettir kuruyan dudağıma. İncelik gizdir sende imgen ise gül misal. Ankara,16.04.2010 |