Yalnızlık...
Kaderimde saklıymış yaLnızlık
Hiç ummadığım anda buldu beni... Adını bile anmaya korkenken, Ona nasıl alışırım? O gelince kayboldu herkes birer birer, Hep mutluluk rolüyle kendine sahne kurmuş biri değil de, Neden ben? Neden, neden hep ben üzüleceğim? Niye hep acıyı ben çekeceğim? . . . Ama seni bana yanlış anlatmışlar “Yalnızlık” O kadar iyisin ki onlar gibi canımı acıtmıyor, Kalbimi kırmıyorsun Dertsiz, kedersiz, sessiz bir okadar da sakinsin... Artık üzülmüyorum biliyor musun? Çünkü; sen varsın yanımda, Kocaman YALNIZLIĞIM var... Tülay GÜNDÜZ |
Ama her zaman değil.