YEMİNİM VAR
Kaldırımları inlettim hasret adımlarıyla
Tek tek ıslandılar göz yaşlarımla Nasır tutmuş ellerimle taş bastım bağrıma Adını anmamaya yeminim var Bir kırlangıç kanadına bağladım sevdamı Benden uzaklara götürsün diye Tuzlarla dağladım kanayan yaramı Yeminimi bana unutturmasın diye Gün olur devran döner beni anarsın Bir dost selamıyla belki ararsın Sen bu seveni artık bulamazsın Sesini duymamaya yeminim var Ne duam var artık sana ne de bedduam Sensizlikle,sessizce kuruldu yeni dünyam Amansız hastayım, sen olsan tek devam Kalbimdeki şehrini terk etmeye yeminim var. |