*** HÂLÂ BİLMEM Kİ NEDEN…? ***Uzansan elini tutacakken Dilinin ucuna gelmişken Boğazında düğümlenen Kelimeleri söyleyemeden Gözlerde donup kalan hayallerle Bir başka kırgınım Temmuz’lara ben Ne Temmuz’un üşüten sıcağını Ne de Hazan mevsiminin Yakan serinliğini Sevemedim ben Defalarca öldüğüm iç çekişlerde Yaşıyorum işte öylesine Hâlâ bilmem ki neden… Yazan : Gülsüm GÜLMEZ :::::::::: MANİSA :::::::::: 29. 07. 2010 |
oysa;bizim yaşama ne kadar ihtiyacımız varsa,aslında yaşamın da bizlere o kadar ihtiyacı var.çünkü; bizler yaşamın içinde bir dengeyiz.bizlerle anlamlıdır yaşam.bizlerle varlığını ortaya koyabiiyor.dolayısıyla bir var olmalıyız.tüm doğayı,düm dünyayı hatta tüm kâinatı bizler kontrol edebiliyoruz.o denli önemliyiz,o denli gerekliyiz..
bu söylediğim şeyler,insanın yeryüzünde var olması gerektiğinin ifadesiydi.
ama şairin konu edindiği şey ise hüzünde,kederde,ya da sevgisizlikte yaşamın anlamsızlığıydı..
doğru.böyle durumlarda yaşam çok zor olabiliyor.ancak;her ne olursa olsun"her şey insan için" diyerek olumsuzluklara karşı güçlü durmayı da bilmeliyiz.her olumsuz durumda mutlaka olumlu bir yan vardır.birazda böyle bakmak gerek...
şairin bu anlamda paylaşıma sunduğu emeği ve güzel yüreğini kutluyor,selamlıyorum
şiir,umut ve sevgiyle...