Issızlığım gölgene sevinir
Biriktirdim sana dairleri
Dolup taştı yüreğimin odalarında
Kırık kapılarda seni beklerken
Yağmurun seccadesini seriyorum.
Avuçlarımı ver bana
Ne olursun.
Yazdığım karaladığım
Yıldızlarla beslediğim şiirler
Savuruyorum yokluğuna
ayrılık sancısı
Susuzluğunu bana bırakan sarnıç gibi.
Gönlüm kacıncı basamak
Carmıha germek istemiyorum aşkım seni
Sen bana biliyorum ilk değil son yasak.
Ağlarını örmüş felek
Domur… Domur hiçran
Hükmediyor basamak kırıklarına zaman
Küf köşelerime siner.
Güneş doğar, yağmur yağar, gök delinir
Her buluşmanın karşısında yüreğim... hınca hınç sevinir.
Toprağın dudaklarını okşar yağmur
Teninde gezinir sisler
Aşk; susta bıcak
Acıtır
canımı.
Bakıyorsun
Suskun ve mağrur.
Uzun bir rüya da olmalıyım
Kalibresi düşmüş cebimden
Mono rozayı okumuyor artık dudaklarım
Anlıyorum ki, ayrılıklar yılkı atları
Karların arasında sevinc
Noktalar, Virgülü taşıyamazken
İncitir rüyalarımı
Sislerimin güzel dudakları
öp sevgili beni.
Uyanmak istemiyor ruhum,
Sen dehliz olsan da
Ben sana sürgün
Her karanlığın ardından ışık saclarını tarar
Tutsak şiirlerin izini bıraktığı yerde
Kavuşma itimalini değil
kavuşmama ihtimali
Cınlatır gecenin karanlığı
Mevsimler aynalara kör
Köleler ağlamayı unuturken
Ben sana köle...
Nasıl aşk bu kara sevdam?
Bana lütfen doğruyu söyle.