Kalmayanlar...
Gözlerim vardı
Belki maviydi Mavi gözlü Şarap yüzlüydüm Ellerim vardı Tutarlardı hep Birileri ellerimi Tutuverirdi aniden Korkardım Tutulmaktan Korkardım Ağzım vardı İçime erirdim Kimse dahil Kimseyi bilmezdim Ben kimseydim Sen de kimseydin Hiç kimse Ne sendi Ne bendi Burnum vardı İki delik Üstü kayış Kara delikten İnsanların ciğerlerini Solurdum Ruh nefestir Nefes solurdum Ruhumu Bir başka çift Kara deliğe Soluturdum Kulaklarım vardı Bana ulaşmalarını Sağlayan iki kanat İki ses tutardı ikisi Bir tek duyardım İki ses tutardı ikisi Bir tek anlardım Zihnim vardı Köy kuyusuydum ben Bedenimin kuyusuydum Vücudumun coğrafyasında İçinden çekilen yürek dolusu su İçime doluverirdi birden Hayat bulurdum Saçlarım vardı benim Soldular Döküldüler İçime döküldü yıllar Kırıldı parçalandı Karakterim Bir köy vardı bende Yağmaladılar Ne zaman bir güvercin, Yüksek bir binanın tepesinden, İntihar etmeye kalksa, İstemeden de olsa, Uçmaya başlar! |
cevap vereyim ;muhteşem..
tek kelimeyle muhteşem..kutluyorum..