NE İYİ DOSTTUK SENİNLE...
Ne iyi dosttuk seninle,
Ben dışarıda, sen penceresi bana bakan odanda Her mevsim, her gün gözün önünde Bakardın bana bahar, kışta ve yazda Korurdun kara kışta, ayazda İlaç verirdin hastalandığımda Çiçekli elbisemi giyerken Bir farklı bakardın... Artık gölgem daha koyu, dallarım meyve dolu Her istediğini verdim, ilkbaharda çiçeklerimi Sonbaharda yapraklarımı, kışın kuruyan dalarımı Yazın gölge verdim, sendin bana bakan, emek veren Bendim daha fazlasıyla sana geri dönen Ve zaman geldi, işte o zaman İkimizdik, bir yaşam ki aramızda dönen Ve bir gün acımasız hayat kıyarken sana Ve gün o gündü kıyılsın istedim, Sonsuz uykunda eşlik etmek için sana Mutluydum, tahta oldum mezarına. Çıkarken birlikte o sonsuz yolculuğa… |