Ankara Epidemi
Sen yoksun, incecikten bir kar yağıyor.
Güvercinler üşüyor, kent üşüyor. Beni, senle ilgili ince düşünceler alıyor. Bilmiyorum, Tozuyor mu , tozmuyor mu,yağan kar; Ama düşlerime Ankara giriyor. Gözlerimde elif elif minareler yükseliyor. Bir ince hastalık yüreğimde Ankara. Suç sabit, suçlu aranıyor. Ah Ankara,anlık heveslerimin, Ömürlük pişmanlıkları! Güllerin hep yağan karların altında kalıyor. Ne vakit Ankara deseler, Beni bir düşüncedir alıyor. Senle ve Ankara’yla ilgili her şey yarım kalıyor... İbrahim Kilik,Ankara,08/07/2007 |