İHANET...
kafası önde
bakışları taşlarda sürünen adam yürüyor hayat sokaklarını titreyen adımlarla takılı kalmış birşeyler zaman tünelinde konuşuyor nafile bir hortum yutuyor kelimeleri derin kuyu çekiyor düşünceleri düşlüyor başa dönmeyi büyük geçitten belki ortaya saçılan harfleri toplamayı toparlamayı neye yarar ki vefasızlığın zirvesinde sevginin darağacına çekildiği dünyada korkakların ihanetlerine karşı ihanet |