Şehir Kirli
Şehir Kirli
Şehirdeki kadınların etekleri artık zil çalmıyor kemana kokuyor kemençeler Erkeklerin ellerinden kılıçlar da düştü artık kan kokmuyor yağız delikanlıların üstbaşı sefere de çıkmıyoruz sefere de bakmıyoruz sefere de salmıyoruz şehir kirli Buradaki meleklerin kanatları kanlandı yandı üstündeki isler kine koktu Birtürlü çözülmedi şehrin üstündeki Che sürgüleri Birtürlü süzülmedi yoğurdun kan doğranmış saçak buzları birtürlü dizilmedi kurşunlara uslubu bozuk kuş palazları Şehir Kirli hatta kipkirli Zamanın birinde ötekisinde berisinde belki gerisinde Çatlamamış küflü derisinde Üstü altı yokluk namus Üstü altı çokluk hiçlik Üstü altı varlık bir naaşlık efsanesin koca şehir tam tamına bir naaşlık. Şehir kirli bir tarafı is bir tarafı karanfil yağı Bir şükür aramadan kalır ortalıkta masum bir kız çocuğu bir şekil çizer ortasında demir parmaklık arkasında bir adam hem de kocaman kocaman bir dağ yatıyor orada kocaman bir sal gidiyor okyanusta kocaman bir of çekiyor da karşıki dağlar utanıyor.. Şehir histerik bir kara duman Bakan ve bakmayan fareli köyün fareleri kaval zayi çobanın ayağı kırık kaval ortalıkta üstüne basıyorlar kaval fareler fare oldu olalı kaval çobanda çobanın yok dermanı... Şehir kirli Bir seyir tuttur şimdi şehrin içinde sen ve ben olmayalım bakalım üstten şöyle bir meleklerin kanatları islenmiş çocukların babaları içeride yiğitler ellerindeki o kabza nasırlarını özlemiş Adam desen yok zaten hiçbiryerde Adam desen zaten yok hiçbiryerde Adam de/sen Adam mısın be... Bir türlü türküsünü yazamadığım kocaman aç gözlü çocuklar ortalıkta böyle dolaşmayın ortalık yerde bir şekilde yanlışlıkla önümden geçmeyin farelerin şehrinde kedi olmak boşa akıl defterinizin son nüshasında oturun ve oynayın karanlık gelecekleri planlayın benim yanıma yaklaşmayın defolun gidin defolun ülkemden..... UMUT KURU |
Üstü altı varlık