ÇİÇEK'e
Ben sana benzemekten kaçtıkça
kendimi sen olarak buluyorum hele bugün.. özellikle de şimdi.. bakmıyorum, erteliyorum, gülüp geçiyorum, öteliyorum, gözlerimi açık tutmaya çalışıyorum güneşe karşı. Birşeyi biliyorum yalnızca korkularla boğuşan, bir arabanın arka koltuğunda uyanan bir çocuk istemiyorum bölünen rüyalar istemiyorum valiz valiz, yaprak yaprak, yol yol sır istemiyorum.. ben yüzümdeki bazı çizgilerin anlamını bilmiyorum geceden mi, doğuştan mı hatırlamıyorum? Yanağımdaki çilleri silemiyorum, senden.. yüklerimi bir yere bırakamıyorum sana benzemekten kaçtıkça kendimi sen olmuş buluyorum.. N’olur bana söz verme Biliyorum insan sözünü tutabilse anneler ölmezdi.. Çiçek, temmuz 2010 |
nasıl yaşar çiçek, kopunca dalından...