-RABİA-
Sızlatır gözümü güldeki kına
Kirpiğin yayından düşer Rabia Can kadar yakınken canda ki cana Çağlar yüreğimden taşar Rabia Çatlatır mehtabın ayın yüzünü Bulutlar Rahmeti aşar Rabia Göğün göğsünde ki Hicr-i hüzünü Yağmur damlasında yaşar Rabia Kınanmaz denizin kudurganlığı İçimde dalgalar coşar Rabia Baharların yersiz savurganlığı Saçların rüzgarı boşar Rabia Sam yeli eritmez bende ki buzu Mevsimler tersine koşar Rabia Güllerin tamamı şeyda hırsızı Bülbülün gamına şaşar Rabia |
Bu şiirle ilgili getireceğim tek uyarı ilk kıtanın da "sızlatır" kelimesiyle başlamasıdır.Önerime gelince, tamam bir sızlama kalsın da ya gözünü ağlat ya da mehtabı çatlat:) ya da her ikisi de işte ne bileyim, artık gerisi sana kalmış...Sevgilerimle kardeşim...