Karanlıkları Aydınlatan SevgiKapalı kapılar ardına gizlenmişti çocukluğum Ruhum hapsolmuştu derinlerde bir sandığın içine Hiç bir el anahtarı tutacak kadar cesaretli değildi Cesaret yeterli değildi belki de Yürekten bir sevgi gerekliydi Ya da sevmeyi bilen bir kalp Ancak öyle ulaşıla bilinirdi sandığa İmkansızdı belki de İmkansız… O karanlık günler aydınlana bilir miydi acaba Nefret dolu o kalp Nokta kadar da olsa sevgi alabilir miydi içine Sevebilir miydi karanlıklarını aydınlatacak bir kalbi Var mıydı böyle bir sevgi “Zaman gelip geçti..” Açıldı ulaşılmaz denilen sandıklar Kırıldı tüm zincirli kilitler Ve arındı nefret dolu kalpler Aydınlığa doğru yükseldi ruh Doğdu.. Karanlıkları aydınlatan güneş Doğdu varlığıyla ruhu ısıtan kalp/sevgi Bir daha kararmamak üzere doğdu.. |