YALNIZ CEHRENDE...
üstüme çökmüş gece gibi yalnızlığım,
pusular kurmuş hüzünle yaşanmamış geleceğime ve bir tek yaralı benmişim gibi, ölüm yakın ensem de nefesi... yaşıyor....... yaşıyor....... yaşıyorum....... herşeye inat gülüşünse esirgediğin bir nebze yaramı saracak bırak oda eksik kalsın........ alışagelmiş, çizilmiş, boyanmış bir renk olmuş bu yakarışlar artık.... kiminin şiirinde... kiminin şakısında kiminin kalbinde... dökülmeye utanan sevgilinin yollarına...... ama ben anlatamıyorm içimdeki delhizi sana dökemiyorum zehri... herşeye meyden okuyan bakışlarım yalnız cehrende gösteremiyor kararlılığını...... |