Bu şiiri köyümüzde bir Döndü abla diye kız vardı.Yıllar yılı kısmeti çıkıpda evlenemedi. Köyde döndü ablayla çoğu kadınlar dalga geçerlerdi,onunda hayalinde elbet bir gönül düşürdüğü vardı bilinmedi,ama.Döndü ablanın bu hali bana dokunurdu.İşte o zamanlar bunu ona yazmıştım..Garibim kendiside uzunboylu
oldukçada zayıf birazda safdı,hal böyle olunca 47 yaşına kadar bekar olarak kaldı.
Ve bir gün onunuda kısmeti açıldı,Döndü’yü 65 yaşında birisiyle evlendirdiler,adamcağızın hanımı ölmüş,Döndüye talib olur ve Döndü ile evlenirler,üç dört yıl sürmedi Döndünün mutluluğu,eşi vefaat etti.Döndü,döndü baba evine geri geldi.Bu seferde bizim Döndüye bir talip daha çıktı,kendi köyümüzden,babası yaşında biriyle yine evlendi,4 yıl sonra yine akibet aynı.Döndü döndü mutluluğu bulamadı garibim bir türlü.Şimdi ben köyden ayrılalı uzun yıllar oldu.bizim Döndünün kaderi acaba döndümü.?
İşte bunun üzerine bunu ona yazmıştım.Mutluluklar dilerim döndü abla,eğer yaşıyorsan ...
İki ay önce duydumki Döndü abla da vfeaat etmiş.Bu şiiri tekrar onu hatırlayarak sesli olarak yayınlamayı düşündüm.Umarım hoş karşılarsınız.Garibin talihi ölünce dönermiş.Döndü abla.Toprağın bol olsun.

Ne zaman geçsem penceredesin,
Her gün yeni umutlarla yaşarsın
Arzulu arzulu bakışlarla beklersin
Geleni gideni süzmektesin


Tabi sende herkes gibi,
Sevmek ve sevilmek istersin.!
Hayalinde yaşattığın erkeği,
Sabırsızlıkla her sabah beklemektesin..!


Fakat seneler bir gün gibi gelip geçti,
Beklemek senin ömrün tüketti.!
Arkadaşların nişanlanıp evlenip gitti,
Sen hala pencerede BEKLEMEKTESİN. ...!


Durak YİĞİT