Yaşamın KaynağıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşamın kaynağı kadınlardır/kadınlar
/kendi adıma itiraf ediyorum.
Ne yazılsa azdır
bilirim çok yazıldı ve hala da yazılmaya devam ediyor... önceleri cariye köle pazarında sonra, kuma şehvetin iğrenç açlığıyla... sonrasında, berdel adaklık gibi görülen ve bugünde hala fabrikada ve tarlalarda işçi yaklaşık onbeş saat sömürülen... oysa anadır, kardeştir, tabi ki aşktır... ve topraktır aslı toprak yağmur sonrası bereketiyle... Ama/ben çoğu zaman efkarlı bir buluta benzetirim onları, evet bulut.. sağanaklar biriktirdiklerinden değil ama ıslaklıkları... ve bunca ezilmişliğe rağmen hala güldürebiliyorlarsa çirkin yüzlerimizi çirkinliğimizin hatrına olmasa gerek... İtiraf ediyorum itiraf siz yazdırdınız bana bütün şiirleri ve siz yaşama sevinci aşıladınız yüreğime... özür diliyorum özür kendi adıma yaşattığımız bütün acılardan... Cennet değil inan amacım tabanlarında ki toz olmaya hevesliyken bu can... İyiki varsınız yeryüzünü gül bahçesine çevirerek iyiki varsınız, Güneş gibi gülümseyerek yoksa çirkinliğimizden geçilmez olacak... Sanırım Ay bile şavkını size borçlu yıldızları da saymazsak ... |