Bir yaz gününün nemli İstanbul sabahında,
Özlem kokar her şey, her yerde sen.
Ağaçlar, kuşlar bile sevdiceğin yanında,
Hasret kokar her şey, her yerde sen.

Öyle nakşetmişsin ki benliğime, silmek imkansız,
Sensiz tadı yok bir şeyin, harap, köhne ve ıssız,
Gönlümde taht kuran ey güzel kız,
Hasret kokar her şey, her yerde sen.

Bir tek tatlı söze neler vermezdim,
Dünyalar senin deseler, seni isterdim,
O benim, ben onun, ayrılamayız derdim,
Hasret kokar her şey, her yerde sen.

İnsan mutlu olur, dokunmak ister ya bulutlara,
Uyanmak istemez, görmekte güzel bir rüya,
Bir gün gelir sevmekten de usanılırmış(!) güya,
Hasret kokar her şey, her yerde sen.

Rüya bu ya, öyle tılsımlıdır ki güzel kız,
Orada gürültüye yer olmaz, güzel ve sessiz,
Gördüklerini isteme, belki de imkansız,
Hasret kokar her şey, her yerde sen.

Eğer bir gün ayrılırsan sakın üzülme,
Kaderim böyleymiş de, hayata küsme,
Sen sen ol sakın ha, sevilmeden sevme,
Hasret kokar her şey, her yerde sen. Recep ÇAKMAK 24.07.1985/ SELİMİYE/09.30