bir sızıki yürek yakar kavurur
bir acıki içim içim burkulur
beni derdest eden kahbe düzen
elbet intikamım yükseklerden duyulur

neşter yarası yüreğimdeki ince ve derin
son demindeyim artık derdin kederin
beni ezemezler yapamazlar isyankar
ama mahkumu olmuşuz zalim kaderin

kan şakağımdan ince ince akıyor
tabutla giden evlat yürekleri yakıyor
rabbim kalleşi ezmeye ver bize derman
şerefsiz mehmedimi hep kalleşce vuruyor

peşine gidildimi it gibi kaçıyorlar
giderken etrafına pislikler saçıyorlar
dağda bok içinde karın doyurup
domuzdan beter kahbece yaşıyorlar.

zaten ölüsüde yaramaz itlerin leşlerinin
gözyaşından göl olur şehidin eşlerinin
kokusundan anlayın yuvası kandildedir.
arkası bok kokar itlerin peşlerinin.

gidip dökelim benzin yakalım kandilleri
tek tek asalım başta olan köpeklerini
dünya ibret alsın türk ne yamandır.
serelim leşlerini kenara hamsi gibi

mazluma silah çeken elleri hep kıralım
anaları ağlatan kalleşi hep vuralım
uyanın ey millet analar kan ağlıyor
biraz kulak verelim feryatları duyalım