Kendi Sesinden Aşk..Aşk... İnanmayanlara bir derstir kimi zaman, Bir gül kızıllığında yanmaktır. Boğazında düğümlenen hecedir, manası ağır Yüreğindeki korları söndürmeye uğraşmaktır. Fısıltıdır bazen, duyulmasından korktuğun, Zayıflığını anlamaktır, en acı haliyle Yenilgiyi kabul etmektir, gözyaşları eşliğinde, Vefe türküleri söylemektir yare... Kıyıya vuran dalgaların Bestesini dinlemektir sessizce... Gün batımlarını sevmektir, Yeniden doğacağını düşünerek güne... Ve, ansızın... Farketmektir içinde batan Güneş’i Nedensiz üzüldüğünü zannederek, Avutmaktır yüreğini... Bazen sitem etmektir gözlerle, Dalmaktır deryalara, Yıldızlara küsüp Ay’la konuşmaktır çoğu zaman. Gözlerinle Güneş’i hissetmektir Mum ışığıyla yetinmeyi bilmektir Karanlıklarda kaybolmamak için, Tutmaya uğraşmaktır içindeki sesi... Baharda düşürmektir yaprakları yere Kaderi yenmeye çalışmaktır, Yenilgiyi göre göre... Ve, itiraf edememektir yürektekileri, Kendi sesinden, kendine bile.......... Taner Çakır / 25.01.2005 |
kocaman alkışlar gönderiyorum kardeşime..
BURCU