YOLCULUKSabaha gülümseyen güneşle başladı Son umut yolculuğum. Gölgem yoldaşım oldu Sen ise kalbimde gizlediğim sırdaşım. Kafamda bin türlü soru Ve akıl almaz cevaplar Şekil vermiş yollarıma Ve her bir yol sana çıkar olmuş Sana çıkan her bir yol Sonsuzluğu oluşturmuş Yolun sonunu göremez olmuşum. Sadece senden ibaretmiş yollarım Ayrılan her bir yön seninle biter olmuş İlerleyememekten korkmuşum Sığınmışım bir kervana Hancı sunmuş önüme iki yol bir oda Yollar tercihim olmuş Uykuysa öte dünyaya. Yolculuğum mutsuzluğa gider olmuş Önce gölgem bırakmış Bulutlara teslim olmuş Sonra sırdaşım yavaş yavaş dökülmüş dudaklarımdan İsyan bayrağına sığınır olmuşum Seni kaybedeceğimi anladığım anda Yolculuğum cehennemim olmuş.... |
İçte uhrevi, tasavvufi bir yolculuk mu? Yoksa dünyevi bir yolculuk mu? Sevgili kim?
Nerede? Ona nasıl ulaşacağız? Bu soruların cevapları bizi o yolculuğa çıkarmalı.
Oysa bu yolculuğu hissedemiyoruz. Duygu eksikliği olmuş.
Gölgesi zaten yoldaştır insana. Onu istesekte ölene kadar ayıramayız yanımızdan.
"Gölgem yoldaşım oldu" dizesini "Gölgem şahitim oldu" diye değiştirebilirsek daha doğru olur. Kalp ise zaten o sevginin sahibir. Biraz daha üzerinde düşünmekte yarar var.
Emeğinize sağlık, başarılar diliyorum.