Elimize Kalem Çantamıza Kitap Oldun
Ne kazması ne de küreği vardı
Kardeşim seni bahçeye dikerken Sulamak için yalınayak koşardı Okuldan gelince hemen bahçeye Ne kovası vardı sana su vermeye Bir avuç gübresi yoktu beslemeye Beli de yoktu etrafını eşelemeye O çok olanaksızdı seni süslemeye Her yılbaşı arkadaşların evleri süslerken İnsanlarla sarmaş dolaş olup neşelenirken Sen gözyaşlarını bizden saklardın silerken Samimice kutlardın bizi yeni yıla girerken Sana hüzün getirir hazan ayları Kim bilir nasıl soğuktur kışları Sevinirdin gelince ilkbahar ayları Ana gibi bağrına basardın kuşları Şimdi büyüdün kocaman ağaç oldun Yaz aylarında bize gölgelik oldun En sonunda kesildin kütük oldun Elimize kalem çantamıza kitap oldun Zekeriya Çavuş |