Bu şiiri çalışma yerimde yazdım. Çalıştığım yer dağlık bi alanda, ormanlarla iç içe olan bir yer.Böceklerin,köpeklerin, kuşlerın v.b.. canlıların yaşadğı bir yer...

Bir gün iş yerimin çalışma binasın çevresinde kuş buldum.Onu elime aldım.Kuş çok halsizdi.Oradan bir arkadaşım dedi ki bana; bugün şiir yazıyorsum bir de bu kuş için yazsana dedi.Bende yarı şaka ile karışık tamam dedim. Daha sonra şiirime başladım bir anda. Artık gerçekten şiir yazıyordum. Bu arada bir elimde kuş vardı hala. Kuşun gözleri kapalıydı. Daha sonra kuşu elime aldım. Su içirmeye çalıştım. İçirdim biraz. Daha sonra soğuk su ile yüzünü bir iki kere yıkar gibi oldum. İncitmemek için çok dikkat ettim. Kuş hala sol elimde duruyor. İnanınki hiç tutmuyorum. Kendi ayakları üzerinde duruyordu. Allah!tan bizim 3 tane köpeğe yakalanmamış.Ve bu olaylardan sonra davetiye kağıdına kuşm ile şiirimi yazmaya başladım. Şiirim bitinceye kadar hiç hareket etmedi. Daha sonra hareket etmeye başladı. Bu arada şiirimde bitmişti tabi. BU ARADA ELLERİMDE ÇOK UYUŞMUŞTU..Daha sonra kuşu kendi yuvası olan yeşil ormana bırakmıştım.Şiirimin oluşmasını sağlayan bu kuşu çok sevmiştim. M.ALİ..ÜNSAL...SAYGILARIMLA..

--------------------------------------------------------------------------------

Günlerden bir pazertesi
Aylardan temmuzun ondör’ü
Yaz günlerimin en sıcağıydı
Öyle sıcaktı ki; çok sıcak.

Arkadaşım yanıma gelmişti
Elimde bir kuş vardı
Onu bana getirdi verdi
Buna bir şiir yaz dedi.

Tamam dostum yazayım dedim
Aldım kalemi, şiirime başladım

Bu gün bana misafir geldi
İnanın şu an elimde
Nasıl olur arkadaş?
Misafir taşınır mı elde

Taşıdım yalan değil
Sevdim onu yalan değil
Öptüm onu yalan değil
Haınım duyarsa çok kızar
Gerçeği duyarsa şaka sanar.

Bu misafir bir kuştu
Sıcakta çok uzun kalmıştı
Birden içim ürperdi titredi
Gözlerim yaşla doldu.


İnanın dostlar yalan değil,
Daha geçen pazartesi,
Yaşadım bu olayı
Kendi öz evladımdan da
Daha çok sevmiştim onu

Çünkü, o bir yavru kuştu,
Ne bir ailesi var nede yuvası
Sahipsizdi kimdi annesi
Bilemazdim kimin yavrukuşu

Nereden geldi bilinmez.
Ama tek bildiğim; şuan elimde
Elimde bir misafirdi
Ve öksüz bir kuştu

Şiirimi yazarken dostlar
Masamda duran kağıdım var
Bir de elimde kalemim var
Bir elimde de kuşum var.

Kuş bana bakıyor ama halsiz
Sıcaktan tokatı kalmamış dermansız
Önceleri sanki bayğındı
Sanki ölecek gibiydi.

Yüzünü soğuk su ile yıkadım
Biraz su içirmeye çalıştım
Bir süre sonra geçti zaman
Kuşum yavaş yavaş kendine geldi.
Baktı etrafa gözlerini açtı

Elimden kaçar diye korkuyordum
Elimi hiç sıkmıyordum
Kuşumu hiç incitmiyordum.
Kuşum incinir diye korkuyordum

Belkide bana teşekkür etmek istiyordu
Halâ kuşum beni seyrediyor
Halâ kuşum bana bakıyor
Belkide kendisine mektuğ yazdığımı sanıyor.

Bilmiyordu belkide ona yazdığımı
Okumayı bilmiş olsaydı
Keşke okusaydı yazdığımı.

Hiç korkmuyor, hiç çırpınmıyor
Sanki bir arkadaşı sanıyor
Elim yavaş yavaş uyuşuyor
Biraz daha diyorum sabır.

Devam ediyorum şiirime
Gerçek bu şair nasıl olsa
Şiirimin gerçek sahibi yanımda nasıl olsa
Anladım bana edecek veda.

Yine bakıyor sağa sola
Gitme saatin geldi mi igüzel kuşum
Verdiğin mutluluğa teşekkürler kuşum.

Kapıya geliyorum elimi açıyorum
Seni geldiğin güzel ağaçlıklara bırakıyorum
Alışmıştım kısa sürede sana
Alıkoyamazdım günah olur kuşum sana.

Kuşum sana benden bir elveda
Sakın dikkat et köpekler var ..
Ne olur yakında verme mola
Benden selam söyle o güzel ailene.

M.ALİ..ÜNSAL..