ALACAKARANLIK
İpten bir köprüyü geçmeye çalışıyorum
Bir cambaz edasıyla Sanki sırat köprüsü Aşağısı uçurum Aşağısı hezeyan Aşağısı hüsran… Ortasına geldiğimde bu ince köprünün Kalakalıyorum öylece Kıpırdamadan Arkama bile bakamıyorum Dönemiyorum geride bıraktıklarıma İleriye bakıyorum, Alacakaranlık Başka bir şey yok! Yaşama sevinci ile ölüm korkusu arasında Gidip geliyorum Zamanın kavramını yitirdiği o anda Ben de yitip gidiyorum. Giderken meçhule doğru ben Arayan biri var mı diye Bakıyorum yürekten… Fakat kör olmuş yüreğim Göremiyorum Dinliyorum içimden Bir ses… Bir tını… Duyamıyorum. Bağırıyorum kalbimle, Kurtar beni… Ses yok! Her şey sustu Sen sustun Ben sustum Kalbim sustu Ve… Acılarım son buldu… Birdahaki sefere kadar. Seçkin TANYILDIZ 08.06.2010 |
Oldukça hüzünlü ama çok nitelikli bir şiir...
Kutlarım...