bir köz gibi yanacak
Neden güzel sözler bulmaya zorluyorsun kendini
Bırak içinden ne gelirse o damlasın kaleminden Gece karası saçlarıyla bir güzel bakıyor pencereden Komşu oğlu Yadigar onu aldatmış sevmiyormuş Bu bir gönül işi kim ne yapa bilir ne gelir elden Oturup çocuklar gibi ağlamak karalar bağlamak niye Sende boş ver değer mi üzülmek o hayırsız sevgiliye Canı cehenneme yanacağı varsa varsın o yansın Her şeye rağmen hala onu arıyorsun sen nasıl insansın Ne kaldıysa ondan geriye sök at iz kalmasın yüreğinde Unut ama nefret de etme hatta iyilikler bile niyaz et dileğinde Unutma her baharda yeniden canlanır ne varsa kainatta Sende sarı yeşil mor çiçekler gibi aç bu baharın tazeliğinde Kara kışa kurak yaza bu sararmış yapraklı hazan a inatla Önünde engel oluştursa da cennet ve cehennem korkusu Mutlaka silinip atılabilir o kadir bilmezden kalan sevda tortusu Bırak sürüp gitsin içten içe hesaplaşma ve pişmanlık duygusu Dağılsın bedeni çevreleyen sis kalksın üstünü örten gaflet uykusu Sözler kelimeler uymuş yada uymamış manası yokmuş ne olacak Bilmelisin ki bu aşk bitecek ama sonunda buruk bir tadı kalacak Bir volkan gibi açılan yaraların soğuyup küllenecek ve donacak Ama bedenin bu soğuyan küller içinde kalan bir köz gibi yanacak ve yanacak Ekrem MADENLİ 13/07/2010 |