Yokluğunda içim titrer Sevgili!
Kifayetsiz kalır kalemin dili,
Ne vakit çalacak vuslatın zili?
Zalim yıllar geçer, söyleyim;
Sensiz kalan eşi neyleyim?

Tebessümün bir demet nergizdir,
Lemâlar, gözlerinden süzülen izdir;
Bu sevda gönül tahtımda gizdir,
Eşref saatimiz gelecek mi bileyim?
Sensiz yalan düşü neyleyim?

Yiğit aşksız, susuz yaşamaz gül;
Sevdamızın temerrüdü, bir avuç kül;
Saksağanlar şakırken, susuyor bülbül;
Hüzzam şarkılara ilham, çileyim;
Sensiz yanan döşü neyleyim?

Kirpiklerime şebnemler değer,
Firak rüzgârları sallarmış meğer
Yine de yıkılmam, yıkmasan eğer;
Vefa olup gözlerden döküleyim,
Sensiz akan yaşı neyleyim?

İçimde sönmek bilmeyen korsun,
Aşkın kitabını bilmeyen sorsun,
Kim yazmış diye kafayı yorsun;
Kurtlar sofrasında dile geleyim,
Sensiz inen taşı neyleyim?

Geldim gidiyorum, faniyim fani,
Özenmiş de yaratmış seni Sâni,
Yüzüne gülenler, nerdeler hani?
Dünya himmeti de biter meleğim,
Sensiz yenen aşı neyleyim?

Yaratanın kapısında kıtmir, köleyim;
Karşılıksız yüreğimi iste böleyim,
Elin elimde olsun, sonra öleyim;
Mahşerde de olsa kavuşmaktır dileğim,
Sensiz göçen naşı neyleyim?

12.07.2010
Muhittin Alaca