Yoruldum sensizlik yokuşunu tırmanmaktan,
Dizlerimdeki can, beni terk edeli çok oldu.
Tekliyor artık yorgun yüreğim.
Sanki hiç ciğerlerime gitmiyor aldığım nefesim.

Boğuyor beni bu sensizlik,
Kendimi deniz kıyısında, dalgın dalgın bakarken buluyorum.
Yüzüme sıçrayan damlalar gözyaşlarıma karışıveriyor,
Martılar sanki yüreğimin dili,çığlıkları göğü yırtıyor.

Derken uzaktan bir gemi geçiyor,
Denizin bunca ağırlığı, zorlanmadan nasıl kaldırdığını düşünüyorum.
Yine yüreğim geliyor aklıma, kahroluyorum.
SENSİZLİĞİN AĞIRLIĞI’nı taşıyamadı ya
Onu söküp atmak istiyorum.

Son günlerde canım çok sıkkın,
kalemim iki kelimeyi bir araya getiremez oldu.
Dilim tam cümlelerden habersiz kekelemekte sensizliği.
Ne kalemim yazıyor sensizliği ne de dilim söylemeye cesaret edebiliyor.


Son günlerde yağmurlar başladı buralarda,
Sanki senden arta kalanları silip süpermeye çalışıyormuş gibi.
Durmadan azalmadan ,sicim sicim yağdı yağmur.
Belki kaldırımdan sildi yağmur ayak izlerini,
Ya yüreğimdeki senden kalan sana ait izleri?



Unutulmak bu kadar mı acıtır insanı?
Ey sevgili sil yüreğimden akan kanı!
Avuçlarımda artık yüreğim söküp aldım,
Binlerce kez öldüm çünkü sensiz kaldım.
Rahat mısın şimdi gittiğin yerde?
Avuçlarımda hala yüreğim kanım yerlerde.

Sessiz Peri