Yarınlara ertelemekle yitirdiklerimiz, pişmanlığa
Gönül almayı ertelediklerimiz
Düşmanlığa dönüştü bir bir.
Mağrurluğumuzun mağduru olup durduk
Kuru inatla ve gururla yürüdük,
Dinlemedik.

Kırdık, onarmadık
Yaraladık, sarmadık
Gördük, uyarmadık.

Neden diye sormadık
Zamanın geçtiğinin
Farkına bile varmadık.

Hep dilimizin ucunda
Hep gözümüzün önündeydi.
Hep dokunabilecek kadar yakındı
Hep duyabileceğimiz uzaklıktaydı hâlbuki.

Hep sevilmeyi bekliyordu, övülmeyi,
Koklanmayı, yoklanmayı,
Dokunulmayı, anlaşılmayı,
Gönlü alınmayı, onarılmayı,
Elinden tutulmayı, kaldırılmayı…

Duymaktan kaçındığımız yakarışları
Hedefini saptıran bakışlara
Adresine ulaşamayan sözlere
Acı gülüşlere terkettik.

Duygularımızı prangaya vurduk
Dilimizi mühürledik
Sevgilerimizi damgaladık
Yürekleri parçaladık sürekli.

Ardımızda;
Daha yaşanamayacak sevgiler,
Daha kurulamayacak hayaller,
Gerçekleşemeyecek idealler bıraktık.
Zamana kıydık!

Mutlulukları kovar gibi,
Umutları savar gibi,
Sanki takvimde bize ayrılmış
Boş bir sayfa var gibi erteledik.
Yüreklerimizi, sevgilerimizi örseledik.

Ertelediğimiz her bir sözde,
Her bakışta, her dokunuşta
Acı çığlıklar attık içimizden.
Dişlerimizi sıktık,
Gözyaşlarımızı yutkunduk,
Dillerimizi bilekçeledik,
Sevgilerimizi yüreklerimize hapsettik.

Sevinçleri, mutlulukları
Kendi ellerimizle birer birer teptik.

Anlamayı ertelediklerimize
Ağladık sonra
Ama ağlattık da herkesi.

Hep, bir gün öğrenecektir,
Bir gün anlayacaktır,
Bir gün sevecektir,
Bir gün gelecektir dedik.

Ama ne öğrenen, ne anlayan,
Ne seven, ne gelen oldu?

“Zamanı gelince”lerle savuşturduk
İçimizde birikenleri.
Hep bir işimiz,
Hep bir mazeretimiz vardı.

Bir gün düzeltirdik nasılsa aramızı
Nasılsa onarırdık kırık kalpleri bir gün
Ya da gösterirdik sevgimizi
Ya da söylerdik sevdiğimizi.

O bir gün anlardı nasılsa bizi
Bir gün
Bir gün öğrenirdi mutlaka her bir şeyi...

Hep bir günümüz vardı zamanın bir yerinde saklı
O gün öğrenirdi herkes nasılsa:
Kim haksız, kim haklı.

Bir gün, yapacaktık mutlaka
Bir gün, görecekti o
Bir gün, anlatacaktık her şeyi
Bir gün, söyleyecektik
Bir gün, arayacaktık
Bir gün, fırsat bulacaktık nasılsa…

O bir güne neler neler biriktirmiştik hâlbuki
O ne büyük bir gündü!

Bütün ertelenen işler,
Umutlar, düşünceler, hayaller hep o güneydi

Her işimizi ertelediğimiz
Zamanda saklı o günün
Öleceğimiz gün olduğunu
Nasıl bilebilirdik ki!...

Mehmet Demir
Http://www.siirpinari.tr.gg