Bir varmış
Bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Kalbur saman içinde
Adem yaratılmış
Günah işlemiş
Pişman olmuş
Benim gibi değil
O affolunmuş

“Mutlu sonlar
Yarım kalmış masallardır”

- Ayrılıktan sonra, yalnızlıktan evvel –

Unutulmuş bir Anadolu kasabasının
Terk edilmiş bir harabesiyim.
Soğuk elleriyle, akşam ayazının
Kazınıyor ve okşanıyor bedenim…

Her yer gülistan ve bahçelikti bir zaman,
Dediler ki, “dikkat et, son virajlar pek yaman!”
Güzeldi her şey buraya kadar, ama
“Son perdeye henüz geçilmedi, aman!”

Mutluluk olsa olsa gâfil bir sanrı,
Hasret dediğinse kuru bir sancı.
Son demlerimde artık, kaldı mı farkı?
Kalburdan sonra, samandan evvel…

Yere düşüyor parçalarım birer birer
Kaptırıyorum kendimi
Kaptırıyorum anılara

Deli gibi yağmur,
Deli gibi rüzgâr,
Ve deli gibi karşı konulmaz
Umarsız sevişmeler…

Birden bir şimşek çakıyor aklıma,
Aşkla doluyorum.
Hevesle doluyorum ve sonra
Deniyor kalemim;
Tarif edilmemiş, dile gelmemiş duygularımı
Tek bir şiirde arz edebilmek için sana…

- Olmuyor, bükülüyor boynum –

Buralarda kuruyorum.
Son tutku kuruntuları da dökülüyor kucağıma.
Fark etmiyor artık, dünyalar yıkılsa da…

Sanmıştım ki,
Ne kadar uzarsa
O kadar güzel olur.

Gerçek hayatta da masallar gibi
Mutlu sonlar olur.

Fayda eden aslında
Son pişmanlıklar olur.

- Anladım ki yanılmışım -

Zaten artık ne fark eder?
Ayrıldıktan sonra, yalnızlıktan evvel …