SEN GİDERKEN

Sen giderken ,
Gözlerin kaldı bende
En güzel haliyle
İçinde yıldızlar uçuşan
Çocuksu yaramazlıklar yapan
Kah güldüren kah ağlatan
Yavru balaban …
O güzel ceylan gözlerin……


Sen giderken ,
Gülüşün kaldı bende
Temmuz güneşi gibi
içimi ısıtan ……..
Ve sabah akşam
Hasretimi çoğaltan .
Hiç yoktan iyidir diye
Yaralı yüreğimi avutan
Vefasızlığına aldırmadan
Bir hüzzam şarkı tadında
Anıları yaşatan ,
Ve senden arta kalan
Bu sevda kırıntısı
İdare eder beni bir zaman ...


Sen giderken ,
Ellerin kaldı bende
Narin bir kelebek gibi
Parmaklarımda uçuşan
Veda etmezmiş gibi
Sıkıca kavrayan
Sıcaklığın kaldı ellerimde
Alev alev yanan …


Sen giderken ,
Sildim hafızamdan
Veda sözcüklerini
Savurdum yürek yangımın
Küllerini uzağa
Ama ,
Esen rüzgarla
Kokunu getirir yanında
Saklanmış kalbimin zulasına
Bir garip sevda
Dur durak bilmez
Delicesine
Umut taşır habire
Güvercin kanadında ….

Sen giderken unutuğun
gözlerin var ya
Alır götürür beni
Bilinmez diyarlara
Vardığım her limanda
Demir atar yalnızlığa
Mahkum eder yüreğimi
Sevda hamallığına …

Sen giderken
Teselli verdim kendime
Dayan yüreğim dedim
Sakın pes etme
Bitecek elbet
Bu yangın günün birinde
Hangi acı sürer ki sonsuza dek
Hangi gece ermez sabaha

Sen giderken ,
Denize karışan zehirli atıklar gibi
Ağır ağır yayılmakta içimde
Yokluğun en derine
Damarımda dolaşmakta
Tövbe ettim ben aşka
Kilit vurdum kalbimin kapısına
Attım anahtarını
Okyanuslara …..
Bulsan da alma ….

MELAHAT ÇETİNKAYA