SEN GİBİYDİM...
Yağmur gibiydin...
On dakikaya sığardı gelişlerin Bazen de aylarca uğramazdın... Ben; yüreğimin her köşesindeki yangınlarda sen yoksun diye, yanardım… Kar gibiydin... Sen olmazdın; ama bir ayaz, tıpkı sevginin, yüreğimde bıraktığı ayak izleri gibiydi.. Hep vardı… Ağlardım,göz yaşlarım donardı… Ben; boşlukta bir sestim,,, Ben ‘seni seviyorum’ dum. Sense; hem o boşluğu yaratan sağır biriydin; hem de elindeki fenerle, oyun oynayan bir çocuktun… Oyundan sıkıldın,gittin… O boşluğun tam içinde ben, Kayboldum… sen gibiydim... sensizlik hayalinden kaçarken hep, hayallerde yaşayan bir çocuk gibiydim. Deniz ETEALP |