ŞAİR
ellerin kaleme gider tıpkı benimki gibi.
sen şimdi masum bir çocuk sanıyorsun yüreğini. topla savaş malzemelerini, bana gözlerin lazım. söyleyebilirmisin silahsız harflerini? yüreği yaralı çocuk kanatıyorsun düşlerini. ellerinle çizdiğin kağıtlar ağlıyor, benimse aynalar dostum olmuş, saklı yaralarımdan izleri kapatıyor. savaş için bak elimde boyalar, her yüz akımı gün geçtikçe karalar, yitirir sevmelerini düşlerim, gözyaşlarımda bu yüzden kara var. ben mi geçtim, benden geçen dünya mı idi, bir deniz, bir dalga, hayallerim ala bora. sende göz yaşını sayfalara sakla, kaldır bir daha kalemini yüreklere sapla. hadi ben giderim, diyorum, gülüyorsun. kelepçelenmişsin, sen diyorsun. ölüm sadece dünya dilinden, şairim, sakındım cümlelerinden. |