O Resim…
Bir resmin var ya hani, bende gülerek bakan,
Önceki gün elime, yine o resim geldi… Durdu sanki bir anda, damarımda akan kan, Bilemezsin, seni yar, nice göresim geldi… Gül cemalin aklımdan, çıkmıyor bir saniye, Her gün volkan düşüyor, bu beden-i faniye. O güzel gözlerini, belki görürüm diye, Bir kuş olup uçarak, ufka eresim geldi… Şarkımızı söyledim, gariplik lehçesinden, Hatıranı yâd ettim, çıkarıp bohçasından. Lütfûna ermek için, muhabbet bahçesinden, Senin için rengarenk, güller deresim geldi… Görebilseydim eğer, seni sadece bir an, Hayat bulurdu hemen, inan ki kalb-i viran. Bir nefes bile olsa, vuslat etseydi bu can, Gözlerimi kırpmadan, derhal veresim geldi… Yetmez mi, çektiklerim, ayrılığın elinden, Gide gide yoruldum, yıllardır gam yolundan. Tutup kurtarmak için, aşkı hicran selinden, Çağladığı dağlara, ağlar geresim geldi… Niye bilmem sevdalar, hep eleme varıyor, Sevenler sevdiğine, nafile yalvarıyor. Sanki hasret seveni, köşe-bucak arıyor, Can havliyle sarılıp, yere seresim geldi… Bir tarafta, gözlerin, zincir-i aşka vuran, Bir tarafta, özlemim, gece gündüz kavuran… Seni benden alıp da, yad ellere savuran, Karaların karası, bahtı yeresim geldi… Veli BOSTANCI |
Şiirdeki özlem ve süregelen sevgi çok yerinde.. Oldukça narin bir ses var..
Ve *ağlar geresim geldi* geresim cümlesini daha önce duymadım veya karşılaşmadım diyebilirim, sanırım özgün bir söylemdi bu ?
Tebriklerimle..
Eyvallah