FERYÂD-I AŞKve çekilir şehrimin karanlıklarına gözlerin üstüne gamlı bir yorgan örter gibi yalnızlığımın dokunamam, elleri hasret kokar sevmenin o eski yalnızlığım arada bir uğrar sanırım o eski hatıraları da alıp gittiğin zamanlardan ne eski anılarım kalmıştır dönüp baktığımda ne de o eski kırık-dökük yalnızlıklarım bana can vermek haramdır dizleri gül kokan sevgilinin nefesini alıp huzurda bir dikendir avucumda sımsıkıya tuttuğum aşk bırakırsam kandamlası feryâd düşecek gururuma |