HAYATA İSYAN...
Sürgünlere vurdum bütün yeşillerimi
Tutamadığım kayıp giden yıllarda Sessizce amansızca susuyorum Yaralı bir ceylan gibi, Bağrımda beslenirken acılar. Eşkıya yanlızlığı, karanlığa gömülen yaşantim Saplarken binlerce kez hançerleri Yalan zamansız esen rüzgar çek git başımdan..! Ah be.! Ah … Baharlarıma kış uykularının cemreleri düşüyor Yalancı bahar gelme üstüme, gelme..! Gözlerimde ağlayan suskunluğum Dilimde argodan bir kaç küfür , Sayar soverim şimdi tüm geleceğe.. Tenimde kirletilmiş sayfaların izleri var. Ölüm bestesi çalıyor sessizce, Eceli koynuma aldım yırtık bir elbise gibi Durmadan giyiyorum Gül özcanli |
Ölüm bestesi çalıyor sessizce,
Eceli koynuma aldım yırtık bir elbise gibi
Durmadan giyiyorum
SEVDASI UĞRUNA ÇLÜMÜ GİYİNMEK Harika bir final harika dizeler Gül hnm Yüreğinize emeğinize sağlık Uzun bir ara geçmiş şiirlerinizden uzak kalmışım Güzeldi güzeldi güzeldi işte Ama ölümü değil yaşamı sevmeli insan Yani senin için ölürüm demek değil doğru olan SENİN İÇİN YAŞABİLİRİM belki daha çok sevgiye değer bir düşünce.Bence elbette.