gidersin elbet
öncesi gibi...
güneş yükselmedeyken
tepelerden,
gidersin.

ağlar mısın?
ağlamazsın elbet.
yitirdiğim
yitirdiğin olmadı ki asla

anlar mısın?
anlamazsın elbet.
yüreğimin bir bakışınla
bir sürü güvercin kanadı gibi
çarptığını
anlamazsın...

söylemedim ki...

lisan-ı hal var ya
hal diliyle anlatmak hani..
öyle anlatayım sana....


bu
kaybolmak bir duygu fırtınasında
ve sarsılıp düşmek
dalgalar boyu azgın köpüklere.
anlamalısın...

solgun iri güller gibi
gözlerin...
dökülmüş taç yaprakları
ve
incelmiş hüzün kirpiklerinde.

ben
en beyaz şiirlerimi
sana yazdım.
senle süsledim
düşlerimi...
bir incelmiş resim kıvrımında
aranan
özlenendin..
anlamalısın...

sen
sende olan değil
bende bulunmayan bir şeydin.
bunu biliyordum.
bundandır mutlak
yaklaştıkça sana
senden uzaklaşıyorum
kendimden kaçar gibi.


her dikenin ayrı incitiyor
ümitlerimi,
yangılarımı
ve yıldızlı gecelerimi
bir başka bölüyor
gidişin...
anlamalısın.

02/06/1997
izmir