ruhum incir
bir anne çaresiz gözlerle yalvardığında
ruhum darmadağın olur
bir çocuk oyuncaklarından mahrum düştüğünde
bir kuş kafesten çıkmak için çırpındığında
özgürlüğün ne büyük şiir olduğunu anlıyorum



anlıyorum
dünyanın zıt kutuplarını
bir araya gelmez yanlarını
insanlar arasına bir iki adımla katıldığımda
ve atıldığımda sokaklara
kedilerin niçin kaldırımlarla arkadaş kaldıklarını
görüyorum



biliyorum
her canda var kötülük
ortamlar uygun olduğunda
ya da her nefiste var öldürme hissi
güç ellerine geçtiğinde



meydan boşluğa ev sahipliği yaptığında
alanı doldurmak için beklemede hazır duranlarla,
dostun başına değil de ayağına bakıp müsait zamanda harekete geçenlerle,
sevenleri bedenlerine acı yeşereceğini bile bile ayıranlarla
hak hukuku hiçbir koşulda tanıyamayanlarla
daha doğrusu insanlığını anbe an unutanlarla karşılaştığımda
bu dünyada nefes almaktan istifa etmek istiyorum
çekilmek istiyorum kabuğuma
doğruca anne rahmine