UMUT IŞIKLARIGörüyor musun şu karşı dağdaki ışığı ? İşte ben o köyde doğdum. Babam bir öğretmendi, Vatan, millet, bayrak aşığı. Yürümeye başlayınca ilk gittiğim yer okuldu. Çevremizi sarardı köy çocukları. Hep kıskanırdım ben onları, Beni çok kızdırırdı babama sarılmaları….. Babam eve gelince kucağına otursam, Babacığım babacığım diye dokunsam, Onun kafasında binbir düşünce, Ayşe’nin nezlesi, Fatma’nın kitabı, Fatih’in yırtık ayakkabısı. Hep onları yetiştirmekti, Babamın tüm çabası… Kolay kolay kızmazdı babam. Sesleri seslere,heceleri hecelere eklerdi. Soğuk kış günlerinde, Kapalı tomurcuklardan Sabır çiçeklerinin açmasını beklerdi… Çalışırdı babam, çok çalışırdı… Öğrencilerinin okumayı söktüğü gün, Evimizde bayram vardı… Koskocaman babam, Çocuklar gibi oynar zıplardı…. Ama büyüdüm ben, Büyüyünce anladım gerçeği. Hak verdim babama, Umut çocuklardı ; düşünürsek geleceği. Bende bir öğretmen olacağım. Ulusça yakalayabilmek için çağı… Artık ben taşıyacağım, Babamdan aldığım bayrağı… _____ MEHMET ASLAN ________ |
Büyüyünce anladım gerçeği.
Hak verdim babama,
Umut çocuklardı ; düşünürsek geleceği.
Bende bir öğretmen olacağım.
Ulusça yakalayabilmek için çağı…
Artık ben taşıyacağım,
Babamdan aldığım bayrağı…
Selam olsun hocam, ne güzel ifade etmişsiniz anlatmak istediğinizi
heleki son satırlar insanın üzerinde eğitimin gücünü ve önemini öyle çarpıcı vurgulamış ki...
saygılarımla değerli öğretmenim....