/Var olduğundan beridir aşk
Savurdu yetmemiş tohumlarını dört bir yana
Sonra her sevda tomurcuklandı gönüllerde
……………………Dört nala…/

Hangi denizden geldin sen
Veya hangi dağın arkasından?
Sen, gönlümü çelen duygu; ne zamandır içimdesin?
Derdin;
Yok etmek mi?
Var etmek mi?
……………………Sonsuza dek…

Oysa bilmezdim;
Bu kadar var edip sonunda öldürdüğünü
Geldiğin gibi değilsin…
Ki;
Ben ne Leylayım ne de Zühre
Film şeritleri sergilenirken gözlerimin önünde
Ben seni düşünürdüm;
Benim olmadığını bile bile…
………………………Defalarca…

Sayısızdı düşlerim…
Düştüğüm dehlizlerden daha çok,
Gelişlerden daha çoktu gidişler…
Şimdi yağmurlar da rahat bırakmıyor beni
Oysa susam; susardı rüzgârlar
İstesem tek damla sarf etmezdim senin için…
Ama bu sonu ben yazdım…
Kader diyemedim,
Hazmedemedim hiçbir gidişi…
Ve bir ukde kaldı eskilerden…
Hep unutacağım deyip hatırladığımdın
Acı veren sızlanıştı bendeki
………………………Geceleri rüyalarımı katleden…

Her yüze rollerini veren bendim
İstediğim gibi yaşanacaktı her şey
Ne itaatsizlik olacaktı
Ne de savrulacaktı yazdıklarım yüzüme…
Mecnun’u, Mecnun yapan da bendim
Zühre olmasa Tahir olur muydu hiç?
……………………...Yanıldım…

Ateşe yürümekti bendeki
Eflatun bir yok oluştu
Onca yangından sonra aç kalmaktı acıya…
Yağmurdan sonraki toprak kokusuna hasretti bu bendeki…
Oysa hep yağmur yağardı bu kente…
Bir tek bunu durduramadım içimde
Çok sağanaklıydı bakışlarım
Kapayamadım gözlerimi
Kalbime gireni sellere mahkûm ettim
…………………………Defalarca öldürdüm…

/Onlar öldüğünde yenileri geldi hep
Ve her gelen özletti bir öncekini…/

Yorulmuştum…
Yaşamaya değerdi hayat; biliyordum…
Ama ben hiç yaşamamıştım…
Gökyüzümde hep ay vardı,
Ve ben mehtaba mahkûmdum…
Hiç doğmamıştı güneş
Gözlerim hiç kamaşmamıştı böyle…
Ellerimi uzattığımda yeni bir hayatın /güneşin/
Doğduğunu hissettim
Evet, haklıydım;
Unutuyordum…
Hem de hiç sevmemiş gibi…


/İşte bu sonu da ben yazdım fakat
Yazıldığı gibi yaşanmıyor hiçbir şey…/ [mK…]