Aydınlığın Hayaliyle Karanlıkta Ölmek
Törpülenmiş hayatın
Vazgeçilmez anılarıydı Yaşanan o güzel yıllar Yaşamın Engin mavilikleri arasında Bulut denilen beyazlar üstünde Hızlı ve yarınını düşünmemekçesine uçuyordu Ve uçuyordu Nereye savrulduğunu Ve savruluyordu Kendi bile hayatın Hangi engeline takılacağını bilmeden Kentin zifiri karanlığında Ve hayatın Manalaşan bakışları arasında Sadece hayaliyle paylaşıyordu yalnızlığını Çünkü hayalinde Sadece aydınlığa kavuşma umudu vardı Ama nerden bilebilir ki “Aydınlığın hayaliyle Karanlıkta öleceğini” Bulut Haskioğlu |