Mısralarda gizlenen güzel bir güldün…Yar… Sen benliğimde Yeşeren bir filizken Kuraklığı yaşayan bu sinem hederdi Gülü Bilmeyen, şefkatten habersizdi Seninle bereketlendi, bu bir hakikatti Nasıl Söylesem ki, sevda haznesinden Aşkın çekim kuvvetinden habersizdim Yaşadığını Zanneden, ne garip sefildim Mana ahenginden yoksun derbederdim Sen birden Dikkatimi çektin, cezbedendin Mısraların da gizlenen ne güzel bir güldün Erdemli Olmayı seçendin süzülen kelebektin Rengârenk bir neşeydin, sevinci yeşertendin İşte ben Ancak o zaman estetikle tanıştım Nezaketi anladım, naifliği kokladım yaşadım Hakikate Seninle yaklaştım, irfanla tanıştım Kimliğimden utandım, şimdi faniliği anladım Oysa Herkes gibi nihayet bende bir candım Aşkı evlilik sanırdım, sevdalananlara acırdım Ağlayanı Kınardım, nağmeden hiç anlamazdım Sanki şehrin kirlerinden beslenen bir kuraktım Sen beni Yeniledin, hazzın demine kandırdın Ahengi keşfettim, meşke meylettim, sezdim Seninleyken Kendinden geçen bir fakir haldim Senin tahayyülün karşısında eriyen bir candım Mustafa Cilasun |
ki öyle güzel bir aks ediş ki okuyana işte budur dedirtiyor
belki kurgu belki düş belki gerçek
her ne olursa olsun enfesti...